EVHENÜL BUYÜT
(Evlerin En Zayıfı)

Günü geceye ısmarlarken,
yoktu.
Bu şebeke ağı.
Ne olduysa karanlıkta oldu.
Bir ankebut ilmek ilmek dokudu.
Ne olduysa bir gecede oldu.
Bu ev buraya bu gece kondu.
Erkeği ile oynaşan karadul,
Zürriyeti rahminde,
bu gece oynaşını boğdu.
Her ağ cinayet tellalı
Her ağ bir babanın dramı.
Her ağ pusu,aklı kitapsıza
Her ağ davet,gönlü imansıza
Örgücü ne bilsin bu hinliği,
benzeri olmasa dünyada.
Şehvet bir ağ , dolanır ayağımıza.
Haset bir sarmal, yapışır yakamıza.
Cehalet bir mermi, sıkarız kafamıza.
Riya mı ? Hiç sorma. Yapıştırmışız kaftanımıza.
Örümcek rızkının peşinde.
Bekler sabırla ,evinin içinde.
Bir gafil ,bir şaşkın oynadı mı içinde.
Dolar onu örümcek, kısa zaman içinde.
Evlerin en zayıfı gafillerle dolu.
Ağdan mezara girenlerin vahları ile dolu.
Nasıl oldu, ne ara doldu bu evler?
Gönül şükre,diller teşekküre kapanınca mı çoğaldı bu evler ?
Her köşede bir karadul, kimi neden bekler?
Her sütun da eli bıçaklı erkek,bu ne biçim haber.
Cümle beden dolanmış nefis kemendine,ağdan beter.
Gün başlamayınca zikirle bitmeyince fikirle,
Kulpları altın olsa ne yazar,açılmayınca Bismillah ile.
Sen bekle örümcek zayıf evinde Allah’ın emri