KURBAN OLAYIM SENİ YARATANA
Şu bakışlara bakın,korkudan eser var mı ?
Bal Arısına vahyeden,ona da fısıldamış umurunda mı ?
Boyun ey ! Zorluk çıkarma ! Denmiş.
Olur demiş. Ne irkilmiş ne de dellenmiş.
Şu duruşa , şu poza bakın ,
dillenmişte diyor; Hakka varmak yakın.
Kim demiş ? Tarih bilmez saat bilmez ,diye
Gevşeniyor
,bugün arefe yarın bayram,diye diye.
Kulakları da salmış aşağı, topraktan haber bekliyor.
Konuşuluyor hakkında,beş aşağı beş yukarı ,ederim buymuş diyor.
Kurban olurum öyle deme,sana fiyat biçilmez.
Sen bulunmazsan hüsnü şehadet, sırat geçilmez.
Nasıl da İsmailî bakıyor, teslimiyet içinde
Nasıl da Rızayı Bâri den emin,şüphe yok içinde.
Nasıl da İbrahim’ini bekliyor ,heyecan içinde.
Allah’ım ! Bir İbrahim gönder ona,tasa kalmasın içinde.
Sallanan gıdısını,ak perçemini sevdiğim
Kulağı geçemeyen boynuzlarını beğendiğim
Bilmem ki sana hakkını nasıl ödeyeceğim.
Akan kan
Verilen can
Benim ki olmalıydı.
Yıkılan beden
Tebessüm eden göz
Benim ki olmalıydı.
Allah’a ulaşan ruh
Son nefes
Benim ki olmalıydı.
Kurban olduğum kurbanım !
Bilmem ki,sana hakkını nasıl
ödeyeceğim.
Lime lime edilen
Amel olup ellere verilen
Ellerin dillerinde
Dua diye dillenen
Ben olmalıydım.
İsmail bakışlı kurbanım.
Bilmem ki hakkını sana, nasıl ödeyeceğim
