Genel
BOŞ ANAHTARLIK
BOŞ ANAHTARLIK
Hiç sanmazdım elimde boş kalan anahtarlığın,
beni ağlatacağı.
Hiç aklıma gelmezdi anahtarsız anahtarlığın
kelimeleri boğazıma dizeceği.
Ey anahtarlık!Anahtarın nerde ?
Bir adam taşırdı seni,sol cebinde.
Bir adam çıkarırdı seni, bir kapının önünde.
Aşinası olduğun yerde çevirirdi seni sağa ,pek görmesede.
Sendin ey miftah ,beli büküğü kavuşturan , sevdiklerine.
Sendin ey çilingir, huzura açılan kapıyı aralayan,alabildiğine
Adres belliydi; Akar Apartmanı, Man Marketin hemen üstü Göynük.
Karşısı tören alanı,bir yanı İlçe Emniyet diğer yanı müftülük.
Üç kardeşti bizim anahtar, üç kafadardı aynı dili konuşan.
Kadının elinde,kızın çantasında,adamın cebinde dönüp dolaşan.
Unutulmaları kasvet varlıkları eve davet
Aç kapıyı , gir içeri Allah’a şükret.
Eşya deyip geçme! Deme sakın,sanki canımı var.
Anahtar bu,sana bana şahid. Bu sözün yalanımı var?
Derken bir Temmuz başı ayrıldı anahtar ve anahtarlık.
Anahtar dedi ben kapıya aidim, bende cebe dedi anahtarlık.
Dostlar ile göğüs göğüse sarılıp höykürdüğümüzde için için
Anahtar ağlıyordu anla beni diyerek.
Anahtarlık da ağlıyordu
Niçin? Niçin? Diyerek